ค่ายวิทยาศาสตร์และสิ่งแวดล้อม
ณ
สถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราช
โรงเรียนสตรีนนทบุรี  ร่นที่ 2

วันที่ 13-15 ธันวาคม 2553

กลุ่มที่ 1-2

แสนดีใจที่ได้มาสะแกราช   สนุกดาดบันเทิงจิตพิสมัย
พวกเรามันส์สนุกคิดทั้งวิทย์ไทย   บันเทิงใจที่ได้เจอพี่ทุกคน
ส่องดูนกที่โผบินบนท้องฟ้า   ในนภามีอีกมุมที่สุขสันต์
เราแฮปปี้ที่เห็นนกได้รักกัน   จึงวาดฝันพร่ำเพ้อเหมือนดั่งนก
ตอนนั่งเล่นกับเพื่อนแสนเบิกบาน   คิดถึงบ้านขึ้นมากะทันหัน
จึงโทรหาม่าม๊าโดยเร็วพลัน   แต่แล้วนั้นสัญญาณก็หมดไปเฮ้ย
ค่ำคืนนี้มีดาวอยู่นับล้าน   มองรอบด้านเจอดาวตกอุ๊ยนั่นไง
จึงขอพรให้ได้เนื้อคู่ไว   เธออยู่ไหนฉันขอแล้วมาเร็ว ๆ
ขอบคุณที่ช่วยเหลือ   ขอบคุณที่เจือจุน
ขอบคุณทุกไออุ่น   ขอบคุณจริง ๆ จากใจ

กลุ่มที่ 3-4

สามวันที่เรามาสะแกราช   เหนื่อยเกินคาดที่เรามาที่ค่ายนี้
อยู่สามวันเหมือนอยู่ตั้งเป็นปี   แต่ดีที่เดินเที่ยวพเนจร
ในคืนแรกพาดูท้องนภา   สุขหนักหนานอนดูดาวไม่มีหมอน
คืนต่อมาให้เราเล่นละคร   เราเห่าหอนโลดแล่นเป็นสัตว์ป่า
เช้ารุ่งขึ้นดีใจได้ตื่นสาย   นึกถึงกินใบไม้สนุกสนาน
นึกต่อไปตอนเดินป่าของเมื่อวาน   ได้พบพานประสบการณ์ดี๊ดีเอย

กลุ่มที่ 5-6

มวลแมกไม้หลากหลายสะแกราช   ชื่อประหลาดพิสดารกล้วยอีเห็น
อีกทั้งยังตะแบกบางน้ำไหลเย็น   ซ่ากระเซ็นในไซเล็มท่อลำเลียง
มาจะกล่าวบทไปถึงชื่อสัตว์   ทั้งด้วงหมัดเห็บไรมีให้เห็น
ทั้งโป้ยเซียนถ้วยทองสุดจำเป็น   แสนรำเค็ญกัดอยู่นั่นหมัดเห็บไร
อันนีออนสว่างไสวไม่เห็นดาว   ดั่งกรุงเทพแพรวพราวดาวไม่เห็น
อยากจะบอกข้อดีตัวอย่างเช่น   น้ำไหลเย็นสุดจะหนาวในห้องนอน
กลับมาที่ดวงดาวพราวส่องแสง   ทั้งแมลงหลากหลายไม่เคยเห็น
ตุ๊กแกบินกินแมลงเป็นมื้อเย็น   แล้วอีเห็นก็ออกมากินตุ๊กแก
ขอโทษด้วยที่คนแต่อยากจะแถ   ยังไม่เริ่มถึงแก่นแท้ของเนื้อหา
ที่มาค่ายก็จะมาหาวิชา   เพื่อศึกษา Bio co chemi
ทั้งทำอิฐเรียนอุตุดูย้อมผ้า   อีกเดินป่าส่องนกวิหคถวิล
ทั้งทอเสื่อจักกกปูบนดิน   ใช้นั่งกินส้มตำกลางป่าไพร
พี่อิ๊ต พี่ก๊อฟ อาจำลอง   อีมือกล้องมือพิณพี่ตุ่นจ๋า
ใน 2 คืน 3 วัน ที่ผ่านมา   จะไม่ลืมเลือนจากหัวใจ
ต้องขอบคุณคุณป้าทำอาหาร   เบิ้ลหลายจานทุกมื้อไม่เคยเหลือ
กินจนเกลี้ยงเงาสะอาดวาววับเวอร์   อยากจะเพ้อออกมาว่าร่อยจัง

กลุ่มที่ 7-8

ขอขับขานการกลอนต่อไปนี้   แทนนาทีมีค่าพาสร้างสรรค์
แทนนาทีที่ทุกข์สุขร่วมกัน   ให้สิ่งนั้นมั่นคงตราบตรึงไป
อาจเป็นเพียงช่วงเวลาที่แสนสั้น   กลับผูกพันกันอยู่ไม่ไปไหน
สตรีนนท์ขานบทกลอนจากหัวใจ   ขอสัญญาจากนี้ไปมิลืมเลือน
ขอฝากดาวฝากแมกไม้ฝากดวงเดือน   คอยย้ำเตือนพวกเรายามห่างไกล
ก่อนจากกันสี่ทับหนึ่งขอบอกลา   ทั้งผืนดินผืนฟ้าป่าอาศัย
พวกเรารักค่ายนี้ด้วยดวงใจ   จะพิทักษ์รักษ์ไว้ชั่วนิรันดร์

กลุ่มที่ 9-10

ค่ายพักสะแกราช   แสนประหลาดกินใบไม้
ต้องพากันเดินไป   ในป่าไม้เพื่อเก็บกิน
ยามค่ำคืนนอนดูดาว   เจ็บหลังจังมีก้อนหิน
แถมยังมีเครื่องบิน   อยากโบยบินไปบนฟ้า
กินข้าวกันในป่า   มันช่างน่าประทับใจ
ต้องยากลำบากไป   กว่าจะได้ลิ้มรสมัน
เดินป่าแสนลำบาก   แสนเหนื่อยยากเดินเป็นวัน
แต่เราก็ไม่หวั่น   รีบเดินพลันถึงแล้วโว้ย

กลุ่มที่ 11-12

นั่งรถบัสเข้ามาสะแกราช   ฉี่จะราดแต่ก็ยังกลั้นไหว
เข้ามาถึงเข้าห้องน้ำในทันใด   ประทับใจอั๊บแอ้นั่งสบตา
กระรอกขาวไก่ฟ้านกแขกเต้า   อากาศหนาวเรายังเฝ้าคอยมองหา
แคสสิโอเปียนายพรานตระการตา   โอ้หลั่นล้าข้าวจี่เค็มได้ใจ
ข้าวเกรียบว่าวติดฟันเคี้ยวมันส์ดี   แสนสุขีอาหารป้าอร่อยที่ไหน
แต่ความจริงคืออร่อยมาก ๆ ไง   อยากจะให้ป้าไปขายที่ ร.ร.เรา
ต้นประดู่ เถางูเขียว ส้มเสียวเจิด   แสนสะเดิดเดินสะดุดตกเนินเขา
รถนางามยอดเยี่ยมถูกใจเรา   หัวพันเถาเมาสมอเท่เสมอ
ทำไม้กวาด ทอเสื่อ ย้อมสีผ้า   ตายล่ะหว่าล้างไม่ออกทำเราเอ๋อ
แต่เขาบอกล้างออกนะตัวเธอ   นอนละเมอดูดนิ้วอิคคิวซัง
ขอขอบคุณ พี่ ๆ ที่น่ารัก   ได้รู้จังแลดูเก๋เซโรงัง
ถึงเวลาที่ต้องจากคงเอวัง   จบแล้วมั้งพอเหอะเลอะเทอะจริง
เฮ้ยยังไม่จบขอแต่งต่อ   ยังไม่พอคนมันเทพจริง ๆ
ขอพูดถึงพี่อิ๊ดที่ชอบ sing   ผู้รู้จริงเพลงโบราณที่นานมา
อีกพี่บอยรู้เฟื่องเรื่องเกาหลี   ท่าเต้นดีจิ้งจกโหดมันส์ฮา
อียังมีคุณลุงและคุณอา   อยากบอกว่าจบจริง ๆ ซารางเฮ