ค่ายวิทยาศาสตร์และสิ่งแวดล้อม
ณ
สถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราช
โรงเรียนลำปลายมาศ

วันที่ 23-25 กุมภาพันธ์ 2554

กลุ่มที่ 1

ไปเที่ยวกันไม๊ ๆ (ไม๊...)จะไปก็รีบไป(ซ้ำ)    ไปกับพี่นี้สบาย จะพาไปสะแกราช(ราช..ราช...)
ตัวพี่ชอบกินไก่ฟ้า    ส่วนตัวน้องนั้นชอบนกแขกเต้า
นกแก้ว ขมิ้น กระเต้น กางเขนกางเขนกระทั้งนกเขา    ไก่ฟ้าสนใจไหมเล่า ๆ
จะไปกินเราไปสะแกราช(ราช..ราช...) ซ้ำ    ดึกดื่น คืนค่ำดูดดาว เอ้ย ดึกดื่นดูดดาวคืนค่ำ
เอ้ย ดึกดื่น คื่นค่ำ ดูดาว เอ้อ !    สดใสสกาวดูแล้วสุขใจ
ดาวหมีน้องเคยเห็นไหม    หมีเล็กหมีใหญ่ไปสะแกราช ๆ
พี่อี๊ด พี่บอย พี่เดี่ยว    พาเข้าป่าเขียวเดินเที่ยวดูหมี
ยิ่งเดินยิ่งลึกเข้าไป    แต่ว่าทำไมไม่เห็นมีหมี
เห็นก็แต่โดเรม่อน ๆ    พี่ ๆ เค้าซ่อนอาหารชั้นดี
มันคงมีแต่ที่นี่ อากาศดี    ป่าสมบรูณ์ พักเบรกบ่อย
อาหารอร่อย ความสวย ที่พักสบาย    ไม่มีน้ำอุ่น ไม่มีคลื่นโทรฯ
แต่มี 3 G นะเว้ย!    เออ...ที่สะแกราช!

กลุ่มที่ 2

ว่ากันว่าปีนี้ปีระกานั้นชง    แต่ปีจอนั้นไม่ค่อยชงนั้นดี
ได้มาสะแกราชเราสุขใจล้นปรี่    แต่น้ำอุ่นไม่มี
แล้ววันแรกเราไปดูดาวกัน    หนาว ๆ จนแขนขาสั้น
ได้กินข้าวจี่ ข้างโป่ง กินข้าวโพดติดฟัน    แคะกันจนจ้าละหวั่น
ไก่ฟ้าก็อดดู    วันที่สอง เกร็ง...กล้ามเนื้อ
เหวื่อทะลักหนักและนาน    เดินกันจนจั๊กกะแร้เปียก พัดก็แล้ว ๆ เกาก็แล้วๆ
แต่ในที่สุดแล้ว     ก็เจอไก่ฟ้า We are 95%

กลุ่มที่ 3

ใครมาอ่านกลอนนี้โปรดหัวเราะ    มันพลิ้วเพราะไพรเราะเสนาะหู
ใครมาอ่านกลอนนี้ลองคิดดู    อยากให้รู้สักนิดไว้สักหน่อย
ใครจะรู้เช้ามานั่งรถบัส    แสนอึดอัดปวดจิตคิดไฉน
ใครคนนี้ปวดขี้นั่งอั้นไว้    แสนทุกใจทรหดต้องอดทน
ใครคนนั้นมาถึงสะแกราช    ใจแทบขาดอยากจะขี้ไม่มีสน
ใครจะรู้ในห้องน้ำนั้นมีคน    เขาเล่นทนอั้นขี้นี้ต่อไป
ใครคนใดผ่านมาเห็นหน้าเศร้า    จึงถามเขาว่าทุกข์ใจด้วยเหตุไหน
ใครคนนั้นตอบกลับโดยทันใด    โปรดได้รู้ความในใจระทม
เมื่อมาถึงเย็นกายสบายจิต    ค่อย ๆ คิดเรื่อยไปไร้จุดหมาย
เอ๊ะนั้นไงลุงจำลองและลุงกริช    ยิ้มนิด ๆ เดินมาหน้าใส ๆ
เล่าเรื่องราวป่าไม้และพงไพร    จากนั้นไปเดินป่าดีใจเอย