ค่ายวิทยาศาสตร์และสิ่งแวดล้อม
ณ
สถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราช
โรงเรียนสตรีนนทบุรี รุ่นที่ 2
วันที่ 12-14 ธันวาคม 2552
กลุ่มที่ 1
เด็กไกลบ้าน
จากเมืองกรุงวิ่งสู่ป่าแดนอีสาน ธัญญาหารมากมายให้เลือกสรร
เดินสู่ป่าก็ได้ลิ้มชิมเถาวัลย์ ดุจสวรรค์แดนดินถิ่นย่าโม
สนธยาไก่ฟ้าพาวิ่งหนี ยามราตรีดูดาวตกร้องโอโฮ
รุ่ง 13 ออกดูนกกันใหญ่โต ตกกลางวันพุงโลกินส้มตำ
แสนอบอุ่นอ้อมล้อมด้วยไพรสัณฑ์ พี่น่ามลยิ้มหวานเล่นขันขำ
เด็ก น.บ.ที่ไกลบ้านล้วนจดจำ ขอมอบคำดังดังว่า ขอบคุณ
กลุ่มที่ 2
ณ. สะแกราชนะจ๊ะ
บทกวีนี้แต่งให้สะแกราช เพื่อประกาศความยิ่งใหญ่ในไพรสัณฑ์
ล้วนพากันให้ชาวโลกได้ยินยล แห่งสมบูรณ์อันท่วมท้นของคนไทย
สัตว์เลื่องชื่อคือไก่ฟ้าพญาลอ พวกเรารอตั้งตาดูน่าไก่
ส่องดูนกโผกโผนั้นบินไป เดินทางไกลศึกษาป่าสองข้างทาง
ครั้งสิ้นแสงสุริยงค์พงไพรลับ ดารากลับส่องแสงใสในฟ้ากว้าง
ทำให้คืนที่มืดมิดมองเห็นทาง สุกสว่างท่ามกลางพนาวัลย์
ขอจดจำความประทับใจจากค่ายนี้ สิ่งดีดีที่เราร่วมสร้างสรรค์
มิตรไมตรีที่ดีมีให้กัน ประสบการณ์ณ์ชั่วชีวัน....ฉันไม่ลืม.....
กลุ่มที่ 3
โอ๊ะโอ
เราเด็กวิทย์เดินทางจากเมืองกรุง นั่งรกมุ่งเพื่อจะมาสะแกราช
ระหว่างทางเครื่องยนต์ดับก็ใจหาย เหมือนคิดพลาดที่ขึ้นรถคันนี้มา
โอ๊ะโอในที่สุดก็มาถึง พวกเราจึงลันลั้นลาเดินเข้าป่า
แสนเหนื่อยยากขึ้นเขาทรูมูฟมา เดินตามหาคลื่นโทรศัพท์มันจริงเอย
กลุ่มที่ 4
มะจ๊ก
เรากลุ่ม 4 หน้าตาดีมีเรื่องเล่า (มีเรื่องเล่า) ว่าพวกเราได้มาค่ายสะแกราช (สะแกราช)
ทั้งดูนกดูไก่ในธรรมชาติ อาหารสะอาดรสชาติเยี่ยมเปลี่ยมสุขใจ (เปลี่ยมสุขใจ)
ได้เดินป่าและดูดาวดุ๊ก ๆ ดิ๊ก (ดุ๊ก ๆ ดิ๊ก) นอนกลมกิ๊กระรี้ระริกพลิกไปมา (พลิกไปมา)
กินขนมดอกจอกและทอผ้า (และทอผ้า) เราทุกคนล้วนมาสการ์เอย
ประพันธ์โดย 5/5,5/6
กลุ่มที่ 5
สะแกราชเจ้าเอยเจ้าแสนงาม ประดุจดั่งทรามวัยในไพรสัณฑ์
ทั้งนกร้องไก่ฟ้าร่วมจำนันท์ มิอาจหาคำเอ่ยมาเชยชม
ครั้งดาราฉายโฉมนภาเนตร สุดวิเศษไพรวัลย์สว่างสม
ปลื้มปีติปรีดาดวงกมล ธรรมชาติน่ายลเช่นนี้เอย
กลุ่มที่ 6
ผินป่าเปรียบดังชีวา ผู้ปกปักรักษาสัตว์น้อยใหญ่
ขุนเขาน้ำเปรียบดังลมหายใจ ผู้คุ้มภัยป้องกันอันตราย
ต้นน้ำเปรียบเสมือนดั่งชีวิต ผู้ขีดเขียนลิขิตชีวิตไทย
สายน้ำเปรียบดังสายใจ เป็นผู้ให้ชีวิตแก่ปวงชน
พวกเรากลุ่ม 6 อยากขอร้อง และเชิญชวนเพื่อนพ้องทุก ๆ คน
ถึงวันนี้ยังไม่สายจะเริ่มต้น ให้ทุกคนรักษาป่าไม้ไทย
|