ค่ายวิทยาศาสตร์และสิ่งแวดล้อม
ณ
สถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราช
โรงเรียนเฉลิมขวัญสตรี จ.พิษณุโลก

วันที่ 1-3 กรกฎาคม 2554

กลุ่มที่ 1

อัศจรรย์ "สะแกราช"
สะแกราชศูนย์วิจัยแห่งความรู้ พามาดูพืชพรรณในไพรสัณฑ์
หมู่นกกาต้นไม้น่าอัศจรรย์  แสงตะวันสาดส่องในพงไพร
กระรอกขาวไก่ฟ้าผีเสื้อสวย  ดาษดื่นด้วยพืชไพรมากหลากหลาย
นกแขกเต้าเหล่าสัตว์ป่ามีมากมาย ดาวพร่างพรายสายลมหนาวพราวนภา
มาวันนี้เถึงเวลาต้องยแกจาก  ต้องพลัดพรากสิ่งเรียนรู้น่าศึกษา
แต่ทุกอย่างต้องเป็นไปตามเวลา  ขอบคุณฟ้าที่ให้เราได้พบกัน...

กลุ่มที่  2

งัวเงียตื่นขึ้นมากลางตีสอง  แล้วนั่งจ้องท้องนภาช่างมืดจื๋อ
ลุกขึ้นมาจากเตียงสะลึมสะลือ  แล้วรีบถือกระเป๋าขึ้นรถทัวร์
นั่งตูดแฉะเจ็ดชั่วโมงถึงโคราช  เหมือนอย่างคาดอยู่ในป่าแม่งน่ากลัว
เขาบอกเรามาว่าอย่าทำชั่ว  ถ้าเห็นตัวไก่ฟ้าอย่าจับมัน
นอนก็ดึกตื่นก็เช้าเราก็ง่วง  ช่างซาบทรวงเตียงนอนแล้วหลับฝัน
พอแปดโมงนั่งมองข้าวสารพัน  แล้วก็หันเจองูตกใส่เท้า
เดินเข้าป่าคันหญ้าเพ็กเจ็บเหลือหลาย เจอใบไม้กินไม่ได้เราโคตรเศร้า
อยู่ในป่าบรรยากาศช่างเงียบเหงา เบื่อจริงเรากินส้มตำกันดีกว่า
สุดท้ายแล้วจะจากกันในวันนี้ ขอให้พี่มีความสุขเป็นหนักหนา
อยากขอบคุณพี่ ๆ ทุกเวลา สัญญาว่าาจะไม่ลืมตลอดไป

กลุ่มที่  3

พินิจสะแกราช  ช่างประหลาดตานักหนา
ตระการล้วนพนา  มากพฤกษาในธานี
ดิบชื้นแลเต็งรัง  งามสะพรั่งทั้งพงี
ดิบแล้งนั้นก็มี  ล้วนปักษีที่น่ายอ
สัญลักษณ์แห่งสยาม  คือไก่งามพญาลอ
แซงแซวน่ายลยอ  รอกขาวหนอก็งามดี
แสงส่องจากดวงดาว  แพรวราววาวราวอัคคี
ข้าวโป่งพร้อมข้าวจี่  อร่อยดีที่ยอดภู
ย้อมผ้าเย็บไม้กวาด  พร้อมทอสาดช่างน่าดู
ขอบคุณที่เอ็นดู  พวกหนูหนูตลอดมา
วันนี้แล้วซิหนา  เคยพบพาจำต้องลา
พวกเราขอสัญญา  ด้วยฤทัยว่าไม่ลืม

กลุ่มที่  4

เดินศึกษาต้นไม้ในป่าใหญ่  กินใบไม้เจอไก่ช่างสุขี
มีแมลงดวงดาวดูสวยดี  นกหลากสีดูดีน่าเพลิดเพลิน
เราขึ้นไปบนเขื่อนเพื่อศึกษา  กลับลงมาเจองูเขียวน่ากลัวเกิ๊น
นั่งกินข้าวอิ่มมากมายแล้วไปเดิน  ประสบการณ์คุ้มเงินที่จ่ายไป
ขอขอบคุณความรู้จากพี่พี่  กินข้าวจี่ดูกระรอกแสนสดใส
จับตุ๊กแกนุ่มนิ่มดีจะจำไว้  "สะแกราช" อยู่ในใจตลอดกาล

กลุ่มที่  5

วันนี้ฉันนั้นมาสะแกราช  ซึ่งอากาศเย็นสบายไม่อบอ้าว
นั่งรถมาที่นี่เห็นแต่เขา  อาหารคาวที่นี่ร่อยเว่อร์
ฉันเพิ่งรู้ว่าที่นี่มีไลเคน  และเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรกเหอเหอเหอ
ปิ้งข้าวจี่บนเตาถ่านดีนะเธอ  ทั้งยังเจอไก่ฟ้าพญาลอ
ซึ่งเป็นนกประจำประเทศไทย  แค่สุขใจที่มาก็เพียงพอ
พี่ ๆ โอน้องก็อยากจะขอ  ให้พี่รอน้องขอขอบคุณเอย

กลุ่มที่  6

สะแกราชที่เรานั้นคิดไว้  ต้องกว้างใหญ่ขึ้นชื่อและลือเสียง
ต้องอุดมสมบูรณ์ทุกเขตเคียง  มีทั้งเสียงกระซุ่ และกรูปี
สะแกราชคือโลกอันกว้างใหญ่  รักษาไว้สิ่งแวดล้อมรอบพื้นที่
แสดงถึงทรัพยากรที่ป่ามี  สัตว์น้องพี่ยังคงอยู่สืบต่อไป
สะแกราชว๊าวว๊าวต้องลาจาก  ยังคงฝากความคิดถึงเมื่อกลับหาย
แค่อยากบอกขอบคุณอย่างมากมาย  ที่ทำให้มีความสุขที่สุดเลย

กลุ่มที่  7

เมื่อวันศุกร์เรามาพร้อมตอนตี 2  เรานั่งจองที่นั่งแล้วหลับไหล
รอเวลาไปถึงที่แดนไกล คิดในใจว่าคงสวยสมตำนาน
ในที่สุดก็มาถึงสะแกราช มีนักปราชญ์ให้ความรู้วิชาการ
และร้องเล่นเต้นรำสนุกสนาน แสนเบิกบานอาหารอันโอชา
จากนั้นเราเข้าป่าชมไก่ฟ้า เดินเริงร่าชมนกในนภา
แสนหรรษาชิมพืชพรรณอันแปลกตา แล้วกลับมาที่พักหลับสบาย
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณพวกพี่ ๆ ที่ใจดีให้ความรู้เรามากมาย
เราต้องจากกันแล้ว Say Goodbye  จำไม่หายจากใจเราทุกคน

กลุ่มที่  8

เดินทางไปสะแกราช  บรรยากาศดูครื้นเครง
พวกเราจะบรรเลง  ฟังร้องเพลงม่วนหลายหลาย
ผ่านดงป่าพงไพร  พิศมัยงามใจกาย
นั่งนอนสุขสบาย  เวลาสายก็ลงมา
มาถึงสะแกราช  น่าประหลาดใจหนักหนา
ที่นี่นั้นมีป่า  โอ้ลัลลาหนุกสดใส
เจอสัตว์หลายชนิด  น่าวิจิตรพิศมัย
ดูดาวสุขสดใส  ข้าวจี่ตกโอ้ยเสียดา
เมื่อเช้าเจอตุ๊กแก  ร้องอับแอ้วิ่งกระจาย
พวกเรานั้นใจหาย  เพราะเมื่อกี้ดันเจองู
ขอบคุณสะแกราช  ให้โอกาสได้เรียนรู้
อีกบุคคลน่าชื่นชู บอกให้รู้แม่ครัวเอย

กลุ่มที่  9

หนึ่งถึงสามเรามาเข้าค่ายวิทย์  มาด้วยจิตด้วยใจที่ใฝ่หา
ได้เรียนรู้ดูดาวเข้าพนา ได้ศึกษาผืนป่านานาพันธุ์
สามวันนี้ที่ได้เข้ามาอยู่  พวกเรารู้สึกสนุกและสุขสันต์
ได้ความรู้เรานำมาแบ่งปัน  ความผูกพันของเราไม่จางไป
แม้เราจะอยู่กันต่างท้องที่  เพียงแค่มีดวงดาวก็รู้ได้
ว่าเป็นดาวที่มาจากแดนไกล  มองด้วยใจจะไม่เห็นว่าเป็นดาว
พวกพี่เคยบอกเราว่า "การมองดวงดาวบนท้องฟ้า เปรียบเสมือนการมองคนที่เราห่วงหา
และคิดถึงตลอดเวลา ซึ่งก็เหมือนกับกลอนวรรคสุดท้ายของบทที่ 3 ที่กล่าวว่า
"มองด้วยใจจะไม่เห็นว่าเป็นดาว"
แต่สิ่งที่เราจะเห็นคือ พวกพี่เพราะพวกพี่คือคนที่เราจะคิดถึงและห่วงหาตลอดไป

กลุ่มที่  10

สักวามาถึงสะแกราช  ลงรถบัสแล้วมองเห็นป่าเด่นสวย
อากาศเย็นอาหารเยี่ยมเปี่ยมรสสวย  นั้นอำนวยให้อยากอยู่ไปนาน ๆ
กระรอกขาวเห็นไหว ๆ ไต่ยอดไม้ ตัวอะไรแอบอยู่ในห้องฉัน
พอหันไปเจอตุ๊กแกก็กรี๊ดกัน แพลงกิ้งมันส์บนสันเขื่อนสนุกจริง
วันที่สองออกรถไปเจอไก่ฟ้า พอหันมาป๊ะหน้ากันมันก็วิ่ง
ชีวิตนี้มีครั้งเดียวซึ้งใจจริง  มันส์สุดติ่งวิ่งสะดุดเพราะกลัวมัน
ใบส้มลมข้าวจี่ปิ้งแซบหลาย ๆ  กิ้งกือป้อมตัวลาย ๆ ก็ได้จับ
เบรคตลอดอิ่มจนจุกก็ต้องงับ ปวดขมับเพราะกลิ่นหอมของตูบหมูบ
นี่แหละความประทับใจสะแกราช  จะกี่ชาติใจฉันยังพันผูก
ถ้าซึ้งก็ช่วยสนองน้ำใจลูก  จะขอส้มลมไปปลูกสักไร่เอย