ค่ายวิทยาศาสตร์และสิ่งแวดล้อม

สถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราช
โรงเรียนบุรีรัมย์พิทยาคม

วันที่ 3-5 กุมภาพันธ์ 2554

กลุ่มที่ 1

วันที่ 3 กุมภา ปี 11    8 โมงครึ่งยังไม่ออกน่าสงสัย
หรือว่ารถนั้นยังจอดรอใคร    มาแล้วไงพี่ฉายของพวกเรา
ถึงสักทีนี่หรือสะแกราช    นั่งตั้งนานต้องจากบ้านมาอยู่เขา
พอนั่งคือ คือแล้วก็เริ่มเกา    ปวดหัวเรา โอ้ว! จะอยู่ยังไง
คลื่นไม่มีให้เราโทรกลับบ้าน    เรื่องเริ่มบานงานเข้านั่งร้องไห้
แต่ก็เพียงสนุกและสุขใจ    พอนานไปเริ่มลืมบ้านซะแล้วเรา
วิทยากรของเรานั้นมีสามคน    ชายหน้ามนคนหล่อพี่บอยเหลา
ส่วนพี่อี๊ดคือเทพีแห่งขุนเขา    ชายมีเคราสร้างความฮานามว่าเดี่ยว
กิจกรรมในค่ายก็มากมาย    เริ่มกระหายธรรมชาติอันแสนเขียว
นั่งดูนก ชมไก่ฟ้าสนุกเชียว    ตกค่ำเกี่ยวแขนกันไปดูดาว
เช้าวันใหม่เริ่มสำรวจจองพงไพร    มันชั่งไกลและเหนื่อยจนปวดร้าว
พอเที่ยงวันเดินเสร็จมากินข้าว    โอ้ว! พระเจ้าช่างอร่อยกว่ามื้อไหน
กลับถึงศูนย์ทอเสื่อและย้อมผ้า    แล้วเดินมาหอประชุมเร่งรีบไป
จึงเป็นเหตุแห่งกลอนอันเกรียงไกร    ที่ใครใครต่างชื่นชมว่า "สุโค่ย"

 

กลุ่มที่ 2

สะแกราชผืนป่าแดนอิสาน    ครูอาจารย์พามาชมสมถวิล
ที่นี่ทำให้เรามีอันจะกิน    ไม่หมดสิ้นความสุขสนุกชีวา
สวรรค์ลิขิตให้เราได้ประสบ    ได้มาพบ ได้มาพบมาเจอกับไก่ฟ้า
หลังสีเพลิงหน้าแดงปีกสงยงาม    น่าสงสารกลุ่มไก่ไม่ได้ดู (555+)
นอนดูดาวแสงแพรวระยิบระยับ    พร้อมสดับเสียงพี่เดี่ยวพี่รูปหล่อ
ดาวคันไถ ดาวลูกไก่ที่เฝ้ารอ    ดาวหน้ามอ (เอ้ย!) หน้าวัว และดาวโจร
ป่าดิบแล้ง ป่าเต็งรัง และป่าไผ่    เดินเข้าไปหน้าเสียดายไม่เห็นหมี
ไม่เป็นไรได้เจออากาศด    มาที่นี่มีสุขสนุกใจเอย

 

กลุ่มที่  3

สักวาหน้าหนาวสาวนอนตด  ชายสูหดสลดจิตเป็นไฉน
สะแกราช ปลุกวิญญาณขึ้นทันใด อยากชิมไก่ต้องไปดูจะได้กิน
สักพักมาเจอตำรวจตรวจท้องที่ อ้าวอีนี่แอบกินไก่หลังโขดหิน
หนุไม่รู้นักวิจัยดักให้กิน เจอตบปลิ้นเกือบสิ้นใจในป่าดง
น่าจะดีถ้าปีนี้เป็นปีหมา เดินในป่าก็ดมแต่ฝุ่นผง
สงสัยว่าปีนี้จะปีชง จบไม่ลงต่อไม่ได้ตายคาตีน

 

กลุ่มที่  4

เรามาค่ายด้วยจิตอันตื่นเต้น    ส่งที่เน้นคือไพ่และทรัพย์สิน
แต่เสียเรื่อง เมื่อเจอ ออ ปรมินทร์    ใจดุจหินไม่ให้เล่นเซ็งระนาว
คิดไปมาหาไรทำกันดีกว่า    อย่างเช่นว่าท่องตำรากันยามดึก
อ่านไปมาพวกเรานั้นดันนึกคึก    เริ่มรู้สึกอยากเข้าป่าผจญภัย
บทที่สามคิดไม่ออก แต่อยากจบ    ให้มันครบตามกำหนดที่บอกไว้
วรรคสุดท้ายจึงอยากพูดด้วยหัวใจ    ให้รู้ไว้ว่าผมรักสะแกราชมาก ๆ เลย

 

กลุ่มที่  5

จะเกริ่นกลอนกล่าวท้าวความให้ท่านฟัง    ที่มายังสะแกราชป๊าดกด like
ตัวฉันนั้นสุดแสนจะสุขใจ    ได้ชิดใกล้ไก่ฟ้าพญาลอ
ได้ไปส่องดูนกวิหกเหิน   แสนเพลิดเพลินพบนกหลากสีสัน
อุ้ย ! ส่องไปส่องมานกซิ่งกัน    โอ้ย! อย่างมันเดินไปถ่ายรูปไป
เมื่อพลบค่ำพี่ ๆ นัดมาพบ    ไปบรรจบพบท้องฟ้าดาราฉาย
ปิ้งข้าวโพดปิ้งข้าวจี่ร้อนมากมาย    แต่แซบหลายไม่เสียดายที่ยืนรอ
ไปเดินป่ายามเช้าว้าวสดชื่น    น่าระรื่นกินส้มตำขย้ำไก่
ขอขอบคุณครูและพี่ที่ห่วงใย    พบกันใหม่โอกาสหน้าจะมาเยือน